Ludovic zit in de verhoorkamer van het politiebureau. Hij heeft iets ergs gedaan. Tientallen mensen raakten gewond. Aan de agent vertelt hij zijn verhaal. Het begon allemaal tijdens een vakantie aan zee. Hij had voor het eerst in zijn hele leven echte stilte ontdekt.Voor het vak Nederlands moest hij een spreekbeurt geven over een speciale gebeurtenis in zijn leven. De spreekbeurt ging over dat moment dat hij die echte stilte ontdekte. Op zijn gsm had hij een ringtune dat alleen mensen met een zeer goed gehoor konden horen, iemand zoals hem dus. Maar toen hij op een dag een fuifzaal binnenging, gebeurde het. Eenmaal hij de zaal verliet, ook al was hij daar nog geen tien minuten binnen geweest, kreeg hij die TUUT in zijn oren, die pas na een week verdween. Hij vond dat hij daar iets aan moest doen. Hij moest actie ondernemen, de anderen beschermen. Dat deed hij ook, maar hij ging te ver.
Ik vond dat het boek je aanzette tot nadenken. Over dat je echt oplettend moet zijn met te luide muziek, lawaai. Het is wel goed dat die jongen actie wil ondernemen, maar dat meestal als het al te laat is.
Wie niet horen wil, moet voelen.
Marie Stroobant
2LAa
Geen opmerkingen:
Een reactie posten