Femke voelt zich eenzaam. Haar beste vriendin Lotte ziet haar niet meer staan. Lotte heeft nu Bianca en Femke blijft alleen achter. Of toch niet helemaal alleen, Femke heeft nu Femke 2, haar andere ik. Femke 2 zegt dat Lotte haar niet meer ziet staan omdat ze te dik is. Dus gaat Femke minder eten, veel minder. Femke 2 krijgt Femke steeds meer in haar macht. Femke belandt van het ene ziekenhuis in het andere. Zelfs daar lukt het haar nog om eten weg te smokkelen. Femke begint zichzelf te snijden om alles te vergeten. Femke eet haast niets meer en is graatmager. Een opname in de Smilde is nu de laatste hoop. Daar zitten allemaal meisjes met anorexia. Femke krijgt het gevoel dat ze eindelijk wordt begrepen. Het gaat steeds beter met haar, maar toch is er nog een lange weg te gaan...
Het is een heel pakkend verhaal. Door de manier waarop het geschreven is, word je volledig meegesleurd in het leven van Femke. Ik vind het een zeer mooi boek, ook omdat het geschreven is door iemand van veertien jaar oud, die hetzelfde heeft meegemaakt als Femke.
Ik vind het een echte aanrader omdat het zo realistisch en ontroerend is.
Evi Debusschere
2LAb
Geen opmerkingen:
Een reactie posten